Historia zespołu

Propagatorów tradycji i kultury ludowej szamotulskiej ziemi było wielu. Każdy z nich odegrał ważną rolę w odbudowywaniu jej zanikających śladów. Wśród nich Janina Foltyn, Stanisława Koputowa i kapela rodziny Orlików.

Zespół Folklorystyczny „Szamotuły” powstał 12 lutego 1945 r. i od początku działalności jego głównym celem była dbałość o zachowanie dawnej odrębności kulturowej naszej Małej Ojczyzny, jej tańców, pieśni i strojów. Współzałożycielem, wieloletnim kierownikiem zespołu i jego choreografem przez ponad 60 lat była Janina Foltyn – znana folklorystka i lokalna działaczka, szczególnie zasłużona dla kultury i sztuki ludowej.

Na historię zespołu składają się liczne koncerty. Pierwszy z nich odbył się 16 maja 1945 r. Widowisko ”Wesele Szamotulskie” autorstwa Władysława Frąckowiaka do melodii zebranych przez Stanisława Zgaińskiego z 1932 roku zostało wystawione na tej samej podstawie przez Janinę Foltyn po raz pierwszy w 1950 roku.

Zespół brał udział w licznych przeglądach i festiwalach folklorystycznych. Gościł m. in. w Niemczech, Francji, Portugalii, we Włoszech, na Bałkanach i w krajach skandynawskich a także w Turcji, Grecji i Brazylii. Zespół Folklorystyczny „Szamotuły” ma na swoim koncie pochlebne recenzje w prasie, nagrania radiowe oraz telewizyjne, m. in. prezentację folkloru szamotulskiego w Polskiej Kronice Filmowej oraz występ w komedii Tadeusza Chmielewskiego „Nie lubię poniedziałku”.

W latach 2008-2011 zespołem kierował Jerzy Foltyn.
Wieloletnią konsultantką i osoba wspierającą była etnochoreograf mgr Mirosława Bobrowska.

Najważniejsze nagrody: Złota Odznaka Ligi Przyjaciół Żołnierza (1960), Odznaka honorowa „Za zasługi dla Szamotuł” (1961), Odznaka honorowa „Za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego” w 1970 r. oraz wielkopolskiego w 2005, Nagroda Wielkopolskiego Towarzystwa Kulturalnego (1970, 1980), Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1974, 1985), Nagroda im. Oskara Kolberga (1985), honorowe wyróżnienie – statuetka „Złotego Hipolita” z prawem do używania znaku „Dobre bo polskie” (2005) oraz Nagroda Główna Wielkopolskiego Towarzystwa Kulturalnego (2009), nagroda główna X Festiwalu „Polonez 2014” w Słonimiu na Białorusi oraz Grand Prix XXXI Ogólnopolskiego Konkursu Tradycyjnego Tańca Ludowego w Rzeszowie (2015), nagroda „za wierną prezentację fragmentu obrzędu weselnego swojego regionu” podczas Międzynarodowych Spotkań Folklorystycznych w ramach 54. Tygodnia Kultury Beskidzkiej (2017).